Τον τελευταίο καιρό μετά την οδυνηρή ήττα και το τραγικό αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βίωσε πρωτόγνωρες καταστάσεις και αλληλοσπαραγμούς.

Κάναμε για άλλη μια φορά μετά την ήττα του 2019 το καταστροφικό λάθος να μην κουβεντιάσουμε για το τι έφταιξε και δεν μπορέσαμε να αποτελέσουμε την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στην πιο ακραία νεοφιλελεύθερη και επικίνδυνη για το λαό κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, βάλαμε κάτω από το χαλί τα λάθη μας και αποφασίσαμε (κάνω και εγώ την αυτοκριτική μου γιαυτό) να προχωρήσουμε στην εκλογή νέας ηγεσίας χωρίς να έχει προηγηθεί το συνέδριο, γεγονός που αποδείχθηκε καταστροφικό για το κόμμα και την κοινωνία. Και εξηγώ:

Καταστροφικό για το κόμμα γιατί με διαδικασίες fast track εκλέχτηκε στην ηγεσία ένας νέος πρόεδρος που από τα γεγονότα και τα λεγόμενα του μέχρι τώρα, αποδείχθηκε ότι η σχέση του με το χώρο της ανανεωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς είναι από ανύπαρκτη έως εχθρική ( να θυμίσω την περίφημη ομιλία στον ΣΕΒ όπου ανέφερε ότι το κεφάλαιο αποτελεί εργαλείο για την ευημερία, αμοιβή εργαζομένων με stock options, ομιλία στην ΚΕ με χαρακτηρισμούς των πολιτικών κειμένων ως ντοματοχυμό γνώστης μάρκας, χαρακτηρισμός των διαφωνούντων συντρόφων ως Πέμπτη φάλαγγα της δεξιάς, δηλώσεις για την Παλαιστίνη που δεν είχαν καμία σχέση με τις επεξεργασμένες θέσεις του κόμματος κλπ). Παράλληλα με άστοχες εκφράσεις του τύπου «Το μαξιλάρι των 37 δισ. ευρώ που άφησε ο κ. Τσακαλώτος ήταν η πιο μνημονιακή απόφαση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ» συκοφαντείται το έργο της κυβέρνησης 2015-2019, ενώ όλο και περισσότερο ο πολιτικός λόγος δαιμονοποιείται και εξοστρακίζεται, δίνοντας τη θέση του στο λαμπερό περιτύλιγμα της εικόνας και της προβολής της ιδιωτικής ζωής και το κόμμα μεταλλάσσεται από κόμμα των ιδεών και των μελών σε αρχηγοκεντρικό κόμμα του μέσου όρου και των οπαδών που αντιλαμβάνονται τη σχέση τους με τι κόμμα μόνο ως ψηφοφόροι, χωρίς παρέμβαση στους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους

Καταστροφικό για την κοινωνία γιατί χάνεται το αντίβαρο απέναντι στα τεράστια προβλήματα που την ταλανίζουν, όπως η κλιματική κρίση, οι κοινωνικές ανισότητες και η αυξανόμενη φτωχοποίηση όλο και περισσότερων οικονομικών στρωμάτων, οι έμφυλες διακρίσεις, η ποιότητα της δημοκρατίας, τα εργασιακά δικαιώματα, η περιθοριοποίηση της νέας γενιάς, προβλήματα στα οποία πρέπει να υπάρξουν εκείνες οι απαντήσεις που θα ξαναδώσουν στην αριστερά την χαμένη της αξιοπιστία, θα αποτελέσουν προϋπόθεση για ευρύτερες συνεργασίες και θα την οδηγήσουν ξανά στην εξουσία μέσα από ένα ευρύ επεξεργασμένο πρόγραμμα ριζοσπαστικών αλλαγών.

Και τώρα λοιπόν τι κάνουμε, που πάμε και πως;

Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μεταλλάσσεται καθημερινά σε απολίτικο σχηματισμό αποστεωμένο από τις αρχές και της αξίες της σύγχρονης Ευρωπαϊκής Αριστεράς, επειδή καθημερινά τα συλλογικά όργανα απαξιώνονται και λειτουργούν ως Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης όπου θα εκπαιδευθεί ο νέος πρόεδρος, και κολυμβήθρα του Σιλωάμ όπου θα ξεπλένονται καθημερινά οι κάθε λογής φραστικές κορώνες της ηγεσίας και επειδή το νήμα που συνδέει το κόμμα με τα κοινωνικά κινήματα, τις αγωνίες και τις απαιτήσεις των εργαζομένων, των αδύναμων, αυτών που είναι κοινωνικά αόρατοι έχει πια χαθεί καταθέτω την παραίτηση μου από την ΝΕ και δηλώνω την αποχώρησή μου ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Θα εξακολουθήσω όμως να δίνω καθημερινά τους αγώνες για μια νέα σύγχρονη, ευρωπαϊκή, αξιόπιστη, οραματική και αξιόμαχη αριστερά, για μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης, για το σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία, μέσα από τους κινηματικούς χώρους και τα συνδικάτα, μέσα από το χώρο της Νέας Αριστεράς.

      Δεμερτζή Πένη,

Πρόεδρος ΕΛΜΕ Σάμου

Οργ. Γραμματέας ΝΤ της ΑΔΕΔΥ