Στις 8 Μάρτη 1857,οι εργάτριες στα υφαντουργεία της Νέας Υόρκης απεργούν και διαδηλώνουν. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας.
Δούλευαν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες τη μέρα, ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι απ τους μισθούς των ανδρών. Έτσι στα αιτήματα τους περιλαμβάνονταν η μείωση των ωρών εργασίας στις 10, η εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών, αλλά και το σταμάτημα άλλων διακρίσεων λόγο καταγωγής κλπ
Στο όνομα της <<ισότητας των δυο φύλων>>, ξηλώνονται δικαιώματα και κατακτήσεις των γυναικών που είχαν κερδηθεί με αγώνες και θυσίες χρόνων από το εργατικό κίνημα. Στο όνομα της ισότητας τιμωρείται η εγκυμοσύνη στα δημόσια νοσοκομεία με απόφαση του υπουργείου υγείας μη αναγνωρίζοντας τους μήνες κύησης και λοχείας σαν προϋπηρεσία στις τελευταίες προκηρύξεις.
Στις υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, ΕΚΑΒ το 60% των υπηρετούντων υπαλλήλων είναι γυναίκες. Αγωνίζονται στη πρώτη γραμμή προσφέροντας ποιοτικές υπηρεσίες υγείας με εξαντλητικά ωράρια, δεκάδες χρωστούμενα ρεπό και άδειες.
Οι συνθήκες εργασίας λόγω των σοβαρών ελλείψεων προσωπικού είναι εξαντλητικές.
Κάνουν βάρδια σε τμήματα 30-40 ασθενών μια ή δυο Νοσηλεύτριες. Συνεχείς είναι οι εφημερίες των γιατρών γυναικών χωρίς σταματημό. Δουλεύουν νυχθημερόν με πολύ χαμηλές αμοιβές όπως όλοι οι υγειονομικοί και προνοιακοί υπάλληλοι.
Σε έναν κλάδο που αποτελεί μια από τις πιο βαριές και ανθυγιεινές εργασίες, που η εντατικοποίηση της εργασίας τσακίζει κόκαλα, οι ελαστικές μορφές εργασίας γίνονται κανόνας μαζί με την εργασιακή ανασφάλεια των συμβάσεων, με την απόφαση της κυβέρνησης να επεκτείνουν τους εργολάβους στην καθαριότητα , σίτιση, φύλαξη, και άλλου (ΣΟΧ, τρίμηνα), οι επαγγελματικές ασθένειες θερίζουν. Σε έναν κλάδο με εργαζόμενους “πολλών ταχυτήτων” που το δικαίωμα στην προστασία της μητρότητας, στην ασθένεια, στην ξεκούραση, εξαρτάται από ….τη σύμβαση σου!
Το σωματείο μας καλεί όλες τις γυναίκες του κλάδου, να μπουν μπροστά στους αγώνες, να σηκώσουν κεφάλι, να αναμετρηθούν με τις δυσκολίες και τα εμπόδια που τους βάζει το σύστημα και μαζί με τους άνδρες συναδέλφους μας να διεκδικήσουμε:
► Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
► Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με επείγουσες διαδικασίες.
►   Ένταξη στα Βαρέα Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
► Δωρεάν παιδικούς σταθμούς στους χώρους εργασίας

► Ενίσχυση των δημόσιων υπηρεσιών:
● Δημόσια, δωρεάν, ποιοτική υγεία
● Δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας
● Δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες στήριξης, για τα θύματα της έμφυλης και
ενδοοικογενειακής βίας (ψυχολογική, νομική και κοινωνική στήριξη)
● Παροχή παιδικών κατασκηνώσεων και υπηρεσιών δημιουργικής
απασχόλησης για τα παιδιά
► Νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία
Η ΑΔΕΔΥ αφιερώνει τον φετινό εορτασμό της 8ης Μάρτη στις γυναίκες της Παλαιστίνης που είναι αυτές και τα παιδιά τους τα πρώτα θύματα αυτού
του πολέμου.
Σήμερα 167 χρόνια μετά την απεργία των γυναικών στα κλωστοϋφαντουργεία της Νέας Υόρκης για καλύτερες συνθήκες εργασίας, η ανάγκη για αγώνα και διεκδίκηση των γυναικών του μόχθου δεν έχει σωπάσει και στον κλάδο της υγείας, όπως απέδειξαν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των
υγειονομικών.

ΤΟ Δ.Σ.