(γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου)

Ζούμε, μεσούσης μιας ακόμη ακραιφνούς προεκλογικής περιόδου, τη γνωστή τελετουργία ανθρωποφαγίας σε φόντο ευρωκοινοβουλίου. Οι φωτο και τα προσωπικά στοιχεία της καταγγέλουσας βιασμό και κακοποίηση, στα «μανταλάκια». Άκριτη καπήλευση της ιδιωτικότητας, χυδαία βεβήλωση μιας προσωπικότητας και η δαμόκλειος σπάθη της δημόσιας διαπόμπευσης σε όποια γυναίκα «τολμήσει» να καταγγείλει κάποιον «επώνυμο».

Από την άλλη -ο φερόμενος ως δράστης- ευρωβουλευτής, διαρρηγνύει τα ιμάτιά του, δηλώνοντας σε ανελλήνιστα ελληνικά πως θέλει να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση, αρνούμενος τις κατηγορίες εναντίον του.

Το αιμοσταγές τέρας της θεαματικότητας ξαναβάζει μπροστά τη μηχανή του κιμά. Αυτήν που καταπίνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ξερνά σαν πολτό μαζί με αίμα, σπέρμα και μελάνη. Αποφορά λεκτικής πτωμαΐνης, πλήθος τα αναπάντητα ερωτήματα, το γνωστό μπαλάκι εκ μέρους των κομμάτων κι εκείνες οι φήμες που κλήθηκε να τις απαντήσει προ τριετίας, μόνον ο φερόμενος ως δράστης. Το θύμα, δεν το σκέφτεται ποτέ κανείς...

Ένα ακόμη επεισόδιο στο σίκουελ κακοποιητικών συμπεριφορών που βλέπουν όλο και πιο συχνά το φως της δημοσιότητας. Κι ο συνήθης κανιβαλισμός προς «τέρψη» της τοξικής και νοσηρής μας κοινωνίας που παρακολουθεί εμβριθώς τον βίον και την πολιτεία των εκάστοτε αναγνωρίσιμων «Ελληναράδων» που (...) και δέρνουν!

Πρόσωπα με συγκεκριμένο προφίλ, αυτουπερεκτιμημένοι σαλτιμπάγκοι, απαίδευτοι και αστοιχείωτοι τυχαίοι που βρέθηκαν ξαφνικά στο άλογο καβάλα και νόμισαν πως έγιναν... καπεταναίοι. Με την αρνητική χροιά της λέξης. Τους «τσιμπάνε» οι εκάστοτε κομματικοί μηχανισμοί με κριτήριο αναγνωρισιμότητας κι όχι αξιοσύνης, τους χρήζουν φεδεράτους και τους ξαμολούν στα «όργανα», για να παίξουν το δικό τους οργανάκι έπαρσης κι αλαζονείας.

Αντί για έργο, έχουν να προβάλλουν μπόλικους κομματικούς εξυπνακισμούς. Αντί για επιχειρήματα, πολιτικούς λαϊκισμούς. Η τοποθέτησή τους στα ψηφοδέλτια, αλιεύει ψήφους από εκείνους που ελκύονται από γνωστές «μούρες» ή πρότυπα αντρίλας, της προηγούμενης γενιάς.

Από την εποχή του κασιδιασμένου Κασιδιάρη που ήθελε με ένα χαστούκι να κάνει την αμετροεπή -κατά τη γνώμη του- Λιάνα «να σκάσει», μέχρι και σήμερα, ο τύπος που θυμίζει κουτσαβάκηδες του προηγούμενου αιώνα, έχει πέραση -ως φαίνεται- στο κρατίδιο της δηθενιάς. Κι η «κοινή γνώμη» με την ίδια αδηφαγία καταβροχθίζει όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες κάθε μορφής κακοποιητικών συμπεριφορών, «λιντσάρει» φεησμπουκικώς τους θύτες και σκυλεύει τα θύματα, χώνοντας βαθιά τη μουσούδα στα λαγούμια του κιτρινισμού.

Η αλήθεια, η αξιοπρέπεια, τα κριτήρια αξιότητας και η κοινή λογική είναι κι αυτές θύματα των εκάστοτε βιαστών. Ασυνείδητοι και ασύδοτοι, επαρμένοι τυχάρπαστοι, αυτοεγκλωβισμένοι στη σαπουνόφουσκα της εικόνας τους. Θεωρούν πως η εξουσία που τους δόθηκε είναι τόσο ισχυρή ώστε να μην τους αγγίζει η δικαιοσύνη, ο νόμος να μην τους τιμωρεί, οι κοινωνίες να τους προσκυνούν, τα θύματά τους να φοβούνται να τους αποκαλύψουν.

Τα στόματα άνοιξαν, ωστόσο. Και δειλά-δειλά στην αρχή, λίγο πιο γενναία και συλλογικά στη συνέχεια, οι φωνές και οι καταγγελίες κατάφεραν να ανοίξουν τα πυώδη αποστήματα και να διασπάσουν την ομερτά συγκάλυψης με «ηθικολογικό» πρόσημο.

Οι μηχανισμοί εξουσίας, έκθετοι οι ίδιοι, διαπιστώνουν εν τοις πράγμασι πως τα λαοπρόβλητα πουλέν τους, συχνά χωρίς άλλα ερείσματα, δεν ήταν παρά άνθρωποι από λάσπη κι όχι λάμψη. «Ελληναράδες» που καταρρέουν υπό το βάρος των πράξεων και των επιλογών τους. Συμπαρασύροντας συλλήβδην στην πτώση τους τη λαϊκή αντίληψη του «όλοι ίδιοι είστε...», πράγμα ολέθριο για τη δημοκρατία.

Αυτός που στο κρεββάτι και τη ζωή του δεν έχει ηθικούς κανόνες και αυτοέλεγχο, αυτός που συνουσιάζεται ακρίτως και αδιακρίτως, αυτός που διακορεύει την αξιοπρέπεια και επιτίθεται, κακοποιεί, καθυποτάσσει προβάλλοντας το δίκαιο του ισχυροτέρου, το ίδιο πράττει και στον πολιτική, πολιτιστική, κοινωνική ή άλλη, δραστηριοποίησή του. Εκείνος που δεν σέβεται τους ανθρώπους που σχετίζεται ή συναναστρέφεται, τους υφιστάμενους, τους συνεργάτες, τις ή τους συντρόφους του, δε σέβεται τη δημοκρατία, τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του, τη χώρα του και τον κάθε απλό πολίτη...

Βαρεθήκαμε τους κρεττίνους. Τα κουτσαβάκια της πολιτικής. Τους βιαστές της κοινής λογικής. Τους διακορευτές της αξιοπρέπειας, τους κακοποιητές του δικαίου. Τους σοδομίζοντες τη χώρα, τους ασελγείς εκφραστές μιας πολιτικής βίας που εμφανίζεται τυρρανική, κυριαρχική...

Κι είναι καιρός να ξε-σκαρτάρουμε τον τόπο μας από τους κάθε απόχρωσης Ελληναράδες, οι οποίοι το μόνο που ξέρουν είναι να (...) και να δέρνουν!